N-VA vindt 48-urenstaking op het spoor onbegrijpelijk

Van dinsdagavond tot donderdagavond houdt het gemeenschappelijk spoorvakbondsfront een 48-urenstaking. Het is de zoveelste spoorstaking in de afgelopen jaren en begin december wordt zelfs een nieuwe staking aangekondigd. Voor de N-VA is het duidelijk: “De reizigers zijn al langer afgehaakt en zelfs de spoorbonden geloven niet meer in het beleid van Vivaldi. Het groene spoorbeleid is een ramp voor de NMBS, voor het personeel en voor de reizigers” zegt Kamerlid Tomas Roggeman.

De geplande verzoeningsvergadering eind oktober tussen de NMBS-directie en de vakbonden heeft niks opgeleverd. Hierdoor vindt van dinsdagavond 7 november tot en met donderdagavond 9 november een 48-urenstaking op het spoor plaats. Het gemeenschappelijk vakbondsfront legt dan het werk neer omwille van de onstabiele situatie binnen de NMBS. Nochtans was het de bedoeling van de federale regering om het sociaal overleg te ‘herwaarderen’, maar dat blijkt in de praktijk heel anders uit te draaien: in totaal 96 uren staking op enkele weken tijd.

Wie is alweer de dupe? De reiziger

Deze staking komt voor de NMBS op een heel slecht moment, want de cijfers rond het personenvervoer per spoor in ons land zijn nog steeds niet op het niveau van voor de coronacrisis. Dat heeft een impact op de inkomsten voor de NMBS, naast de al dramatische stiptheidscijfers en een record aan aantal afgeschafte treinen. Kamerlid Tomas Roggeman heeft begrip voor de situatie van het personeel, maar vindt de staking van de bonden onbegrijpelijk: “Maandelijks worden duizenden ritten geschrapt ten gevolge van personeelstekorten. Het gevolg van het wanbeleid van minister van Mobiliteit Gilkinet (Ecolo). Deze staking is de kers op de taart. En wie is alweer de dupe? De reiziger,” zegt Roggeman.

Groen wanbeleid als oorzaak

“De minister wil een verdubbeling van het treinverkeer. Maar het netwerk kan dat niet aan en het personeelskader evenmin. De NMBS heeft nog niet eens genoeg medewerkers voor het huidige aanbod, laat staan voor een verdubbeling. Opvallend is ook dat het personeelstekort en de impact het grootste is in Vlaanderen, maar het toch de Franstalige vakbonden zijn die dergelijke stakingen oppoken”, stelt Tomas vast.

Megalomane wensdromen

“De megalomane wensdromen van minister Gilkinet botsen hard met de realiteit van het terrein. De spoorsubsidies zijn al opgetrokken met honderden miljoenen euro, maar voor groene luchtkastelen zal er nooit geld genoeg zijn. Elke werkende mens in dit land betaalt gemiddeld meer dan 600 euro aan spoorsubsidies en dan heeft die nog geen ticket gekocht. Ondertussen keldert de dienstverlening. Kortom, de groene recepten voor het spoor werken niet,” besluit Roggeman.